اسکورسیزی فیلمسازی است که کارگردانی را بلد است.می تواند از هر چیزی فیلمی بسازد که دست کم چند سکانس درجه یک داشته باشد.اما آنچه که به نظر من در فیلم های اخیر این پیرمرد بازنشسته دیده می شود فرم هایی قابل ستایش حول هیچ است؛هیاهویی گول زننده.
آیریش من فیلمی است فرمالیستی.همه چیز از نظر دکوپاژ و فیلمبرداری و موسیقی و حتی کارگردانی خوب است اما نه چیزی اضافه می کند نه حرف خاصی می زند.یک دور همی و بمب خبری از فیلمسازی خاطره انگیز با بازیگرانی خاطره انگیز تا همه را سرکار بگذارد.تخم مرغ شانسی شکلاتی که داخلش هیچ چیز نیست.
اسکورسیزی قبلا هم در این موضوع کارکرده: #رفقای_خوب. کاری که در این فیلم هم سعی می کند به آن تکیه دهد یا ادای #پدر_خوانده را در آورد اما همه صحنه سازی های درجه یک و فضاسازی های ناب دهه پنجاه و کادیلاک و کلاه و اوور های بلند هم نمی تواند جای خالی نگاه متفاوت و حرف جدید و غافلگیری را پر کند.
بازی ها هم همه ضعیف از کار درآمده.بازی خشک و به ظاهر سرد #دنیرو و پر از جیغ #آل_پاچینو و بی جان #جو_پشی که سعی می کند #مارلون براندو پدرخوانده شود بیشتر از آنکه دلچسب باشد از فرم بیرون زده است.اغراق زیادی آل پاچینو با یک سکانس پدرخوانده هم قابل قیاس نیست.حتی سکانس های مو به مو ساخته شده اعتراف دنیرو پیش کشیش با اعتراف ال پاچینو در پدرخوانده هم خوب درنیامده است.نوع بازی دنیرو و کشتن آدم ها در ایریش من با آن حرکات دستش موقع شلیک بیشتر به بازی کودکان شبیه است تا یک فیلم گانگستری.
قصه ایتالیای های مهاجر آمریکا و مافیا زمینه بسیاری از فیلم ها و سریال ها قرار گرفته و به نظر من فیلم بد ساختن از چنین موضوع پر مایه ای را باید مثل #وودی_آلن اخیر پای پیری و خرفتی گذاشت.برای نمونه در سریال #سوپرانو که به همین موضوع می پردازد در یکی از قسمت هایش از منابع درآمد مافیا می گوید: کشیش انقلابی به کارخانه ای می رود و کارگران را به اعتصاب و اعتراض فرامی خواند که حقوق تان پایمال شده و صاحب کارخانه نژاد پرست است.مدیر وقتی می بیند کارش خوابیده و راه قانونی ندارد سراغ مافیا می رود تا با زور و کتک کارگران را مجبور به برگشت کار کنند و دهان کشیش را ببندند.مافیا بعد از کتک حسابی که به کارگران می زند با کشیش نوشیدنی می زند و تازه می فهمیم که خود مافیا به کشیش پول داده تا این برنامه را بچیند و صاحب کارخانه را سرکیسه کند کارگران هم که مثل همیشه بازی خورده سرمایه.
نه خبری از این حرف هاست و نه از آن حماسه ای که کاپولا در پدرخوانده می آفریند.تنها اسکورسیزی می ماند و حسرت کاپولا شدن.
مهدی فاتحی
درباره این سایت